La Garsa (el Leylek) kaminava avagar, avagar por el bodre del río, sus ojos mirando a la agua kon atansión i su garón largo i piko puntudo prontos a lansarsen a apanyar kualker bokado de pishkado por su desayuno.
Las aguas klaras estavan yenas de pishkados, ama el senyor Garsa no estava kontente de ver lo ke avía akel día.
“Todos estos pishkadikos son muy chikos,” disho él, “no me abastan estos, no es komida buena por uno tan importante komo a mí.”
Vido a un pishkadiko chiko pasar por su lado.
“No, siguro ke no,” disho la Garsa. “No me vo endenyar ni avrir la boka por koza tan chika!”
Kuando amanesió los pishkados abandonaron el bodre del río para las aguas ondas en medio del río. La Garsa ya no vido más pishkadikos, i no avía hayre más ke komerse un chiko karakól (salyangoz) por su desayuno.
No mires de topar la perfeksión porke es posivle ke te kedes sin nada.
Roz de St. Louis, Michael de NY i Aaron de DC
Fuente: Ladinokomunita