
Un día una Rapoza vido un ermozo razimo de uvas maturas enkolgadas de un vid ke avía kresido asta las ramas de un arvolé. Las uvas paresían muy savrozas, para chuparsen los dedos, i le kayeron las bavas a la Rapoza en mirándolas kon ambre.
El razimo kolgava de una rama alta, i la Rapoza kijo saltar para alkansarlas. La primera vez ke saltó, no alkansó.
Ansina ke se aleshó un poko i se echó a korrer para poder saltar más alto, ama mezmo ansina no alkansó. Munchas vezes más, miró de saltar, ama sin reushitá.
Agora, se asentó i miró las uvas de muevo, ama agora kon asko.
“Ke bova só yo,” se disho de sí para sí. “Akí me topo, kitándome la alma por un razimo de uvas amargas ke no meresen la pena.”
I ansina se fue, kon muncho desdenyo.
Ay munchos ke pretenden arebashar lo ke no pueden alkansar.
Traduizida por Aaron Shapiro de Washington, DC
Redaktada por Roz Kohen de St. Louis, MO
Fuente: Ladinokomunita
eSefarad Noticias del Mundo Sefaradi