
Un Lovo avía komido muy presto i un gueso se le enklavó en el garón. El Lovo no lo podía ní azer suvir ni abashar, i siguro ke no podía komer nada, i naturalmente esta situasión era una desgrasia para el Lovo ambriento.
Kon adjilé el Lovo fue a ver a la Gruya. Él estava seguro de ke eya, kon su kueyo i piko largos, le podía alkansar el gueso i kitárselo kon kolaylik.
“Te rekompensaré muy bueno,” disho el Lovo, “Si me kitas este gueso.”
La Gruya, komo te puedes imajinar, se inkietó kon la idea de meter su kavesa en el garón del Lovo. Ama eya kería pasarse bueno kon él, ansina ke izo lo ke le demandó.
Kuando se kitó el gueso, el Lovo empesó a irse. “Ama, ande está la buendad ke me ivas azer?!” gritó la Gruya kon estrecho.
“Kuálo!” grunyó el Lovo, dándose la buelta. “No entendites ya? No te abasta ke te permetí kitar tu kavesa sin komérmela?”
No esperes dinguna buendad de servir a los malos.
Traduizida por Aaron Shapiro de Washington, DC
Redaktada por Roz Kohen de St. Louis, MO
Fuente: Ladinokomunita
eSefarad Noticias del Mundo Sefaradi