En medyo del kamino, Aleksandros Mokdon se asento serka de una fuente a komer pan i peshkado salado. Estando lavando el peshkado dyentro del agua a kitarle la salamura, asoplo un vyento de akea fuente kon un guesmo, guesmo muy bueno ke retornava la alma. Disho entre si, parese ke este manadero es venido de las aguas de Gan Eden, tomo de akea agua i se lavo la kara i se bolto a su kamino.
I ay ken dize ke se entro dyentro el manadero i fue kaminando asta ke ayego a la puerta de Gan Eden i also su boz dizyendo: Avreme a mi la puerta. Le respondyeron dizyendo: Esta puerta es apropyada para los temerozos de el Dio, i los djustos vendran en el. Disho: Yo soy rey estimado, i syendo ya vine asta aki, dame alguna koza. Le dyeron una koza redonda.
Kuando vino a kaza la kijo pezar, i metyo todo su oro i su plata enfrente del pezo i no se alevanto el pezo de la tyerra. Se fue a los hahamim i les disho: Kero ke me desh a entender ke modo de koza puede ser esta ke kontrapeza tanto. Le disheron: Savras ke esto ke te dyeron es ojo de persona, ke no ay artamyento para el, ke kuanto mas tyene, mas kere. Disho el rey: I ken me dize ke ansi es? Le disheron: La preva de esto, ke metyendo un poko de tyerra sovre el, veras ke kon kualker koza poka se alevanta el pezo. I ansi lo izo, i resivyo de avizo ke el ojo de la persona no se arta en este mundo de dingun modo asta ke muere i le echan tyerra dyentro de los ojos.
Transliterado i editado de la versyon de Izmir 1864, en letra rashi
de Fredy Cauich Valerio de Sivdad de Mexico.
Fuente: Ladinokomunita