Poema: Komo komian el pan de Moshe Haelion

Komo komian el pan

En los kampos de la muerte, ke fondaron los Almanes,
Los k’estavan enserrados, devenian muzelmanes.
Les kedava kuero i guesos, se muerian de lazeria,
De las kondisiones duras, de la ambre i la mizeria.

Ke komian esta djente dizde ke amanesía?
Ke metian en su bokas asta ke s’eskuresía?
Muy temprano la manyana, kuando se alevantavan,
Solamente una tasa de «kave» o «chay» les davan.

Al lavoro, a la dodje, yna supa arresevian,
Kon un kucharon d’un litro las supieras les enchian.
Supa-agua kontiendo sea lagna, sea prasa,
O patatas o sus kashkas, ravanos o kalavasa.

En los blokos en entrando al retorno del lavoro,
La porsiòn mas importante – en sus ojos un trezoro –
Resevían: Un pedaso de pan preto ke pezava,
Manko de trezientas gramas i a estp s’adjustava,
Un keziko o un dulse i una tasa de bevida.
A sus kamas atornavan, karreando la komida.

La bevienda o la supa k’en el dia despartian,
Al momento ke la davan – en segomdos la enflutian.
Ma el pan se lo komia kada uno a su manera,
Konvensido ke la suya la mijor de todas era.
Ke su ambre d’una parte, longamente la kalmava,
I el desjayer del puerpo, d’otra parte atadrava.

Uno, kon bukados grandes su porsion la eskapava,
Ke va akonteser mas tadre – por un punto no pensava.
Mudriskava el pan kon fuersa, agostava del konducho,
Konsintir la boka yena – esto le plazia mucho.

Kon estomago enchido, se sentia mas kontente,
S’enreziava en su puerpo, i no manko – mentalmente.

Otro kon bukados chikos, le mashkava avagariko,
Su porsion se la komia. Sovre kada pedasiko,
Kuando lo aparejava, la mirada la fiksava,
Komo si tambien sus ojos ke s’afarten dezeava,
En ovrando d’esta forma su eskopo akomplia,
Kon komer de okuparse lo mas longo ke puedia.

Otros, de sus pan komían una parte solamente,
I el resto lo deshavan para el dia el siguente.
Fin estonses lo mwtian, sea en sus pantalones,
O adientro de sus mangas por guadrarlo de ladrones.
D’estos uno komo primo, kada parte la mashkava,
Otro, komo el segundo, avagar la eskapava.

No mankavan i otras formas de komer el pan ke davan.
Modos viejos los deshavan i mas muevos empleavan.

Yo k’eskrivo estas linyas, i k’estuve en este estado,
D’una koza me akodro en pensando al pasado.
No emporta kuando i komo la porsión de pan komia.
M estomago de ambre si se apozar djemia

Del livro «En los Kampos de la Muerte» de Moshe Haelion.

Fuente: Moshe Haelion

Check Also

ENKONTROS DE ALHAD – 2 MARSO 2025 – MOABET KON TORIN SPANGLER, AKTOR EN LA PIESA DE TEATRO ‘KANTIGA’ – Balabay: JAKE KOHENAK – Musafires: TORIN SPANGLER, JANE MUSHABAC i GLORIA ASCHER – A las 13 oras (Arjentina) x Zoom – Mas orarios en el anunsio

Donativo para ayudar a Enkontros de Alhad   ENKONTROS DE ALHAD Avlados en Djudeo-espanyol – …

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.